جوراب‌ها باید جفت باشند تا به‌درد بخورند. شعر قشنگ «تنهایی» سروده نازنین جلایری را در ادامه می‌خوانیم.
کنار تخت من مانده
جوراب کوچکم تنها
شده یک لنگه‌ی او گم
نمی‌دانم کجا حالا
میان راه‌راه‌هایش
شده غم‌های او پیدا
کمی خاکی و پژمرده
ندارد چهره‌ی زیبا
الهی هیچ جورابی
نیفند کنج تنهایی
کنار جفت خود باشد
رفیق کفش و دمپایی
نازنین جلایری